De carrière van Saranne Schümers begint pas echt in 2007 als ze haar eerste demo opneemt bij Mystic Machine in Nijmegen, zichzelf begeleidend neemt ze acht nummers op. Het resultaat bevalt zo goed dat ze besluit om het in eigen beheer uit te brengen op een EP, met de titel “This is me” alles in het Engels gezongen behalve een versie van “Peel in brand” van Rowwen Hèze waarmee ze haar Limburgse wortels laat horen. Op haar eerste cd “Feathers & Fools” uit 2012 staan nummers die gearrangeerd en geproduceerd zijn door BJ Baartmans, de instrumentatie is uitgebreid met accordeon, viool, mandoline en piano, de eerste twee bespeeld door Alex Akela , de laatste twee door BJ Baartmans. Daarna slaat ze een andere weg in met de groep “45 stereo” die o.a. repertoire van Johnny Cash, The Beatles en Canned Heat vertolkte. En dan is er nu haar tweede volwaardige album, dit keer volledig in het Nederlands gezongen. Het album is opgenomen in Studio Wild Verband van BJ Baartmans die ook is te horen op Spaanse gitaar, akoestische gitaar, resonator gitaar, basgitaar, bouzouki, banjo, mandoline, mondharmonica, piano, speelgoed accordeon en hij is ook te horen in de achtergrond vocalen. Verder zijn aanwezig Hanneke Vonk (zang), Sjoerd Reutelingsperger (zang), Gerard Kwak (cello), Alex Akela (viool) en natuurlijk Saranne (zang, akoestische gitaar, glockenspiel en handgeklap).

Nederlands is niet de makkelijkste taal om in te zingen, het is hoekig en hard en mist de souplesse van het Engels of Frans. Maar het gaat Saranne goed af, het klinkt vloeiend en overtuigend, hetgeen ook wel komt doordat het allemaal heel kalmpjes aan gaat, het is bijna praatzingen. Haar teksten gaan veelal over de liefde, over kinderen etc., alleen het gaat op den duur wel een beetje vervelen, zo nu en dan een vlotter nummer had wonderen kunnen verrichten. De begeleiding van met name Baartmans is van hoog niveau, Ralph de Jongh moet maar eens les nemen bij hem voordat hij weer de mondharmonica ter hand neemt. Eindelijk gaat het tempo dan omhoog in het nummer “Dat is het leven”, als er meer van dit soort nummers waren geweest …. De afsluiter “Onder d’n toare” zingt zij in het dialect van haar geboortedorp Tienraai, zulk soort nummers hadden er wel meer op mogen staan. Gemengde gevoelens dus, met wat meer afwisseling had dit album veel beter uit de verf gekomen.

Jan van Leersum